Een hoofd vol watten
Waar mijn verloskundige gelijk had over het verschijnen van de baby-blues, daar had zij helaas ongelijk over het verdwijnen ervan. Weken, maanden bleef het bedroefde en machteloze gevoel aanhouden. Verder voelde ik me ook verward en eenzaam. Hier had ik geen rekening mee gehouden bij mijn keuze om kinderen te krijgen. Weer aan het werk gaan zou betekenen dat ik weer een beetje mee kon doen in de grote-mensen-wereld. Maar dat verbeterde de situatie niet. Wanneer ik op mijn werk was, zat ik daar met een hoofd vol watten, totaal ongeïnteresseerd in wat ik aan het doen was, verlangend naar mijn kind en wanneer ik weer thuis was verlangde ik naar een moment voor mijzelf. Dit kon niet langer zo. Van mijn huisarts kreeg ik het telefoonnummer van een psycholoog.
Post-wattes?
Anderhalve maand later – vanwege een wachtlijst en een vakantie – zat ik eindelijk bij haar op de stoel. Na twee sessies was het voor haar duidelijk: ‘meid, ik denk dat je hem toch te pakken hebt hoor’. Ik: ‘euh, wat precies?’. Zij: ‘een postpartum’. Ik keek haar nog steeds wat glazig aan, dus zei ze: ‘een postnatale depressie. En om daarvan te herstellen, raad ik je aan medicijnen te slikken. Ik zal contact opnemen met je huisarts en …’. Maar medicijnen slikken wilde ik absoluut niet! Het alternatief dat ze voorstelde was een hobby vinden en meer tijd voor mijzelf vrijmaken. Daar voelde ik me een stuk beter bij. Ik ging mediteren en werd lid van de nieuw-geopende yogaschool naast mijn huis. Tot op de dag van vandaag doe ik het en pluk ik er de vruchten van.
Tijd voor mezelf
Ik merkte al snel dat een a twee yogalessen per week mij een heleboel rust brachten. Het was een moment voor mijzelf waar ik elke keer weer naar uitkeek. In het begin vond ik het vreemd dat er geen gebruik werd gemaakt van muziek, maar na verloop van tijd begon ik die stilte juist te waarderen. Heerlijk, even helemaal niets! Alleen mijzelf en de yoga-mat. Naast de yogalessen downloadde ik een meditatie-app en begon ik met mediteren. In het begin dacht ik ‘wat ben ik aan het doen? Ik heb alleen maar meer gedachten!’ Maar de grap is dat dat alleen maar zo lijkt, omdat je je dan pas bewust wordt van de kakofonie van gedachten. Al snel was het ongemakkelijke ervan af en betekende het vooral een time-out voor mezelf, even een kwartiertje stilte en niets hoeven.
Betere nachtrust
Wie aan yoga doet, weet dat een les vaak eindigt met savasana, de zogenaamde lijkhouding, waarbij je focust op de ademhaling. Deze houding is bedoeld om de vrijgekomen energie in je lichaam op te slaan en om volledige ontspanning te bereiken. De eerste keer dat ik een savasana deed leek het alsof mijn lichaam in de grond zakte, een haast bovennatuurlijke ervaring! En toen ik thuis kwam na de les zei mijn vriend ‘wat een serene uitstraling heb je’. Die nacht sliep ik heerlijk! Dat kon ik wel gebruiken na maandenlang gebroken nachten te hebben gehad! De dagen dat ik geen yogales heb, eindig ik vaak met een meditatie voor het slapengaan. Het volgen van mijn ademhaling zorgt ervoor dat ik even alles van me af kan zetten en me totaal kan ontspannen. Daarna duurt het meestal niet lang voordat ik in dromenland ben.
Weg met die depressieve gevoelens
Het ergste vond ik die depressieve gevoelens de eerste maanden na de zwangerschap. Ik wist natuurlijk wel van het bestaan af, maar een postnatale depressie zou mij niet overkomen! Maar op een gegeven moment kon ik het niet langer meer ontkennen. Hoezo was ik niet blij? Dit moet toch het mooiste zijn wat je in je leven kunt meemaken? De yoga zorgde ervoor dat deze depressieve gevoelens verminderden. Door regelmatig lessen te volgen en die tijd voor mezelf te nemen merkte ik dat er rust kwam in mijn hoofd. Het mediteren had een vergelijkbaar effect. Als trainer hormoonfactor weet ik nu dat de yogalessen en het mediteren mogelijk een positieve invloed hadden op de productie van stresshormonen, die weer in verband worden gebracht met depressie.
Een groter bewustzijn
Veel mensen denken dat yoga en mediteren zweverig zijn. Eigenlijk is het tegendeel waar: het is heel down to earth. Het effect dat yoga en meditatie op mij hebben is dat het mijn bewustzijn vergroot. Door regelmatig stil te zijn en mijn ademhaling te volgen, zie ik dat ik niet mijn gedachten ben, maar dat ik gedachten heb. Dit maakt het veel makkelijker om zaken te relativeren. Ik laat me niet meer volledig meeslepen door mijn gedachten en zie ze voor wat ze werkelijk zijn: gewoon gedachten.
Meer genieten
Het vergrote bewustzijn zorgt ervoor dat ik vaker in het hier en nu ben. Ik ben minder bezig met wat geweest is en maak me minder zorgen over wat nog komen gaat. Hierdoor vind ik het makkelijker om van dingen te genieten en kan ik intens dankbaar zijn voor bijvoorbeeld een spontane knuffel van een van mijn kinderen.
Mezelf beter leren kennen
Regelmatig komt het voor dat ik in een ongemakkelijke houding sta, zit of lig en situaties uit mijn dagelijks leven herken. Het kan zijn dat ik gevoelens van frustratie ervaar of juist heel perfect iets wil uitvoeren en dat moet dan lukken! En dan denk ik: verrek, dat doe ik ook in mijn werk, of met mijn kinderen thuis. Het geeft mij inzicht in bepaalde gedragspatronen en deze inzichten bieden mij de mogelijkheid om eraan te werken en patronen te doorbreken. Wanneer ik mediteer en de stilte bewust opzoek krijg ik meer inzicht in wat ik diep van binnen wil en wie ik ben. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik een carrièreswitch heb gemaakt en nu doe ik waar ik gelukkig van word.
De golven van het leven
Voor mij zijn yoga en meditatie een manier om met de hectiek van alledag om te gaan. Jon Kabat-Zinn illustreert dit voor mij mooi met de volgende uitspraak: ‘you can’t stop the waves, but you can learn to surf’. De omstandigheden in je leven heb je voor een groot deel niet zelf in de hand, maar de manier waarop je ertegenaan kijkt en ermee omgaat wel. Yoga en meditatie leren mij te surfen op de golven van het leven.
Recente reacties